เมตาบอลิซึม ความเกี่ยวข้องของปัญหากลุ่มอาการเมตาบอลิซึม ถูกกำหนดโดยความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของหลอดเลือด และโรคหลอดเลือดหัวใจที่เกี่ยวข้อง IHD รอยโรคของหลอดเลือดในสมองและหลอดเลือดแดงอื่นๆ รวมทั้งในผู้ป่วยเด็กและความจริงที่ว่าความชุกของโรคเมตาบอลิ ในประเทศอารยะยังคงเติบโต การรักษาโรคเมตาบอลิซึมอย่างทันท่วงที ไม่เพียงแต่จะช่วยป้องกันภาวะแทรกซ้อนของหัวใจ และหลอดเลือดเท่านั้น
แต่ยังช่วยลดความรุนแรงของความผิดปกติ ของการเผาผลาญบางอย่าง และแม้กระทั่งป้องกันความก้าวหน้า สาเหตุเกิดจากหลายสาเหตุ เห็นได้ชัดว่าปัจจัยทางพันธุกรรมมีบทบาท ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมมีความสำคัญอย่างยิ่ง ในการพัฒนากลุ่มอาการเมตาบอลิซึม สาเหตุหลักคือการออกกำลังกายไม่เพียงพอ และการบริโภคคาร์โบไฮเดรตและไขมันสัตว์มากเกินไป การเกิดโรค ปัจจัยเริ่มต้นสำหรับการพัฒนา
กลุ่มอาการเมตาบอลิซึมคือโรคอ้วน โดยเฉพาะในช่องท้องและการดื้อต่ออินซูลิน บทบาทของการดื้อต่ออินซูลินในการก่อตัวของกลุ่มอาการเมแทบอลิซึม ได้รับการพิสูจน์โดยแนวคิดของจีโนไทป์ที่ประหยัดที่เสนอในปี 2495 ในระยะแรกของการก่อตัวของสังคม บุคคลถูกบังคับให้อยู่รอดในสภาวะที่ขาดแคลนอาหารอย่างต่อเนื่อง การดื้อต่ออินซูลินทำให้เกิดข้อดีบางประการ เนื่องจากทำให้สามารถหลีกเลี่ยงภาวะน้ำตาลในเลือดต่ำได้เป็นเวลานาน
ซึ่งรวมถึงการลดการใช้กลูโคส โดยกล้ามเนื้อโครงร่าง และกระตุ้นการสร้างกลูโคสและการสร้างไขมัน อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันนี้ในสภาวะของอาหารที่เพียงพอ และการออกกำลังกายที่ลดลง การดื้อต่ออินซูลินได้กลายเป็นกลไกในการปรับตัว ส่งผลให้โรคอ้วน เบาหวานชนิดที่ 2 และหลอดเลือดแข็งตัว การตอบสนองเบื้องต้นต่อการดื้ออินซูลิน ภาวะอินซูลินในเลือดสูง ในช่วงเวลาหนึ่งทำให้คุณสามารถรักษาระดับความเข้มข้น ของกลูโคสในเลือดให้เป็นปกติได้
เนื่องจากการดูดซึมกลูโคสจากเนื้อเยื่อที่ขึ้นกับอินซูลิน อย่างไรก็ตาม ด้วยความต้านทานต่ออินซูลินที่เพิ่มขึ้น การหลั่งอินซูลินไม่เพียงพอ ต่อการรักษาระดับการใช้กลูโคสอย่างเหมาะสม และภาวะน้ำตาลในเลือดสูงชั่วคราว จะเกิดขึ้นก่อน จากนั้นจึงค่อยเป็นเบาหวานชนิดที่ 2 การพัฒนาของโรคอ้วนในอวัยวะภายในนั้น เป็นผลมาจากการดื้อต่ออินซูลินในระดับหนึ่ง ภายใต้การกระทำของความเข้มข้นของอินซูลิน ที่มากเกินไปกิจกรรมของไฮดรอกซีสเตียรอยด์ ดีไฮโดรจีเนส
ซึ้งจะเพิ่มขึ้นพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของคอร์ติซอล ในเวลาเดียวกันการขับคอร์ติซอลในปัสสาวะเพิ่มขึ้น ผลกระทบของฮอร์โมนนี้เกิดขึ้นได้ในเนื้อเยื่อไขมันเป็นหลัก การเพิ่มความแตกต่างของเซลล์ไขมัน การสะสมของไขมันภายในเซลล์จะเพิ่มขึ้น และเนื้อเยื่อไขมันจะกระจายไปตามประเภทด้านบน โดยมีการสะสมมากเกินไปในโอเมนตัมและน้ำเหลือง โรคอ้วนในอวัยวะภายในมีส่วน ทำให้เกิดความผิดปกติของการเผาผลาญอื่นๆ
ความไวของเนื้อเยื่อไขมันในอวัยวะภายใน ต่อสารกระตุ้นการสลายไขมัน สารคาเทโคลามีนและไลโปโปรตีนไลเปส สูงกว่าเนื้อเยื่อไขมันใต้ผิวหนัง ในเรื่องนี้ด้วยโรคอ้วนเกี่ยวกับอวัยวะภายใน การไหลของกรดไขมันอิสระเข้าสู่กระแสเลือดเพิ่มขึ้น กระตุ้นการสร้างกลูโคเนซิสและผลิตภัณฑ์ ปริมาณกลูโคสในตับที่ได้รับ ส่งผลให้ระดับน้ำตาลในเลือดสูงขณะอดอาหาร รวมทั้งกระตุ้นการสังเคราะห์ไตรกลีเซอไรด์และ LDL โดยเซลล์ตับ
นอกจากนี้การกวาดล้างตับของไลโปโปรตีนชนิดความหนาแน่นต่ำมาก VLDL บกพร่อง โดยการก่อตัวของ HDL ลดลง องค์ประกอบของการเผาผลาญ ภาวะอินซูลินในเลือดสูง ภาวะน้ำตาลในเลือดสูง ภาวะไขมันในเลือดสูงผิดปกติมีส่วนร่วมในการพัฒนาความผิดปกติของเยื่อบุผนังหลอดเลือด ซึ่งเป็นจุดเชื่อมโยงแรกในการเกิดโรคหลอดเลือด ความดันโลหิตสูงในหลอดเลือด นอกจากนี้ ภายใต้การกระทำของอินซูลินในไตไอออนโซเดียม และน้ำจะถูกเก็บไว้
ซึ่งมีส่วนช่วยในการกระตุ้นระบบซิมพะเธททิค และความดันโลหิตเพิ่มขึ้น การดื้อต่ออินซูลินมาพร้อมกับการกระตุ้นระบบเรนิน แองจิโอเทนซิน อัลโดสเตอโรนและการเพิ่มความเข้มข้นของเอ็นโดเทลินในเลือด การก่อตัวของหลังที่มากเกินไปทำให้การผลิตไนตริกออกไซด์ลดลงโดยเอ็นโดทีเลียม ภาพทางคลินิกประกอบด้วยอาการผิดปกติ ที่ประกอบเป็นกลุ่มอาการ เมตาบอลิซึม และอาการของอวัยวะเป้าหมายเสียหายจากโรคหลอดเลือดตีบ ลักษณะของ IHD
รวมถึงโรคหลอดเลือดสมองในกลุ่มอาการเมแทบอลิซึม คือความเป็นไปได้ในการพัฒนารูปแบบที่ซับซ้อนในผู้ป่วยอายุน้อย ตรวจพบรูปแบบเริ่มต้นของความผิดปกติ ของการเผาผลาญคาร์โบไฮเดรตบนพื้นฐาน ของการทดสอบในห้องปฏิบัติการ การประเมินโปรไฟล์ระดับน้ำตาลในเลือด ระดับน้ำตาลในเลือดที่อดอาหาร และความเข้มข้นของไกลเคดฮีโมโกลบิน เมื่อเร็วๆนี้ภาวะน้ำตาลในเลือดสูงภายหลังตอนกลางวัน ได้ให้ความสำคัญเป็นพิเศษ ซึ่งถือเป็นเครื่องหมายที่น่าเชื่อถือ
การดื้อต่ออินซูลินอย่างรุนแรงและเบาหวานชนิดที่ 2 ควรเน้นว่าในภาพทางคลินิกของโรคเบาหวานประเภท 2 ภายในกรอบของภาวะเมแทบอลิซึม อาการของโรคเบาหวานที่เหมาะสมมักไม่ค่อยเกิดขึ้น และภาวะแทรกซ้อนของหลอดเลือดมีความสำคัญเป็นสำคัญ ในการวินิจฉัยโรคอ้วนในอวัยวะภายใน ให้กำหนดเส้นรอบวงเอว หากสงสัยว่ามีกลุ่มอาการเมตาบอลิซึม ขอแนะนำให้กำหนดตัวบ่งชี้นี้แม้จะเป็นค่าปกติของดัชนีมวลกาย ตรวจพบการสะสมของเนื้อเยื่อไขมันในช่องท้อง
โดยใช้ CT และ MRI ความดันโลหิตสูงเกิดขึ้นในผู้ป่วยอายุน้อย และความดันโลหิตสามารถไปถึงค่าที่สูงได้ ในกรณีที่ไม่มีการร้องเรียนทั่วไป สัญญาณที่เป็นลักษณะเฉพาะของความดันโลหิตสูง ในกรอบของกลุ่มอาการเมตาบอลิซึม คือไม่มีความดันโลหิตลดลงในตอนกลางคืน หรือแม้แต่เพิ่มขึ้นในช่วงเวลานี้ของวัน การพัฒนาอย่างรวดเร็วของกระเป๋าหน้าท้องซ้าย การเปลี่ยนแปลงที่สอดคล้องกันในอวัยวะ การรวมกันของความดันโลหิตสูง กับโรคเบาหวานถือว่าไม่เอื้ออำนวย
ความดันโลหิตสูงในกลุ่มอาการเมแทบอลิซึมนั้น ควบคุมได้ยากกว่าและตามกฎแล้ว จำเป็นต้องใช้ยาลดความดันโลหิตร่วมกัน เพื่อทำให้ความดันโลหิตเป็นปกติ ภาวะไขมันในเลือดสูงมักเกิดจากการเพิ่มขึ้น ของโคเลสเตอรอลในเลือดโดยเพิ่มความเข้มข้นของ LDL และ VLDL พร้อมกันและ HDL ลดลง เป็นไปได้ที่จะพัฒนาความเข้มข้น ของไตรกลีเซอไรด์เพิ่มขึ้นอย่างแยกได้ ตามกฎแล้วความผิดปกติเหล่านี้จะไม่ได้รับการแก้ไข โดยวิธีการรักษาที่ไม่ใช่ยา อาหาร
ความผิดปกติของการเผาผลาญกรดยูริก มักพบในผู้ป่วยที่มีอาการเมตาบอลิซึม ความสำคัญของการพยากรณ์โรคของพวกเขา ถูกกำหนดโดยการพัฒนาของไตอักเสบในท่อไต โรคเนื้อเยื่อไตอักเสบ ซึ่งเป็นเครื่องหมายเริ่มต้นซึ่งเป็นภาวะไตวายเรื้อรังและความดันโลหิตสูง กลุ่มอาการปัสสาวะแสดงน้อยที่สุดหรือไม่มีอยู่เลย ผลการศึกษาจำนวนหนึ่งระบุว่าความผิดปกติของเมตาบอลิซึม ของกรดยูริกนั้นสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น ภาวะแทรกซ้อนระบบหัวใจและหลอดเลือด
ในผู้ป่วยที่เป็นโรคเมตาบอลิซึม จำเป็นต้องวินิจฉัยความผิดปกติดังกล่าวแม้ในระยะ ของภาวะกรดยูริกเกินในเลือด และหากเป็นไปได้ ให้ตัดปัจจัยที่เอื้อต่อการพัฒนาของโรคออกไปโดยสิ้นเชิง แอลกอฮอล์ อาหารที่มีสารพิวรีนในปริมาณมากด้วยการพัฒนาของกรดยูริกในเลือดสูง การโจมตีทั่วไปของโรคข้ออักเสบเกาต์จะปรากฏขึ้น
บทความที่น่าสนใจ : หลอดเลือด การตรวจหลอดเลือดและการรักษาความดันโลหิตสูง
