สังคม การพิจารณาการพัฒนาสังคม จำเป็นต้องนำไปสู่การระบุระยะ ช่วงเวลาของกระบวนการทางประวัติศาสตร์ ประการแรก เกี่ยวข้องกับเป้าหมายตามความปรารถนา ตัวอย่างเช่น สำหรับสังคมในอุดมคติเพลโต เมืองของพระเจ้า ออกุสติน และประการที่ 2 ความพยายามเชิงทฤษฎีในการระบุขั้นตอน เชิงคุณภาพของความก้าวหน้าของสังคมที่กำลังพัฒนา จากรูปแบบที่ต่ำกว่า และดั้งเดิมไปจนถึงรูปแบบที่สูงกว่า การแบ่งส่วนประวัติศาสตร์ขนาดใหญ่
แสดงไว้ในปรัชญาสังคมด้วยแนวคิดต่างๆ มาร์กซ์พิจารณาการจัดระบบของสังคม ผ่านแนวคิดของการก่อตัวทางเศรษฐกิจและสังคม แนวทางการสร้างประวัติศาสตร์ สาระสำคัญของมันมีดังนี้ ความสัมพันธ์ทางวัตถุซึ่งแกนหลัก คือความสัมพันธ์ของการผลิตเป็นพื้นฐาน ซึ่งเป็นพื้นฐานของการพัฒนาสังคม บนพื้นฐานทางเศรษฐกิจ โครงสร้างพื้นฐานที่เพิ่มขึ้น ซึ่งประกอบด้วยระบบการเมือง เศรษฐกิจ กฎหมาย คุณธรรม สุนทรียศาสตร์ ศาสนา มุมมองปรัชญา ความคิด
รวมถึงสถาบันทางสังคมที่สอดคล้องกับพวกเขา ตลอดจนความสัมพันธ์ทางจิตวิญญาณระหว่างผู้คน ความสัมพันธ์ด้านการผลิต จะพัฒนาตามการพัฒนากำลังผลิต ฐานวัสดุและการผลิตและบุคลากร เมื่อความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจเปลี่ยนแปลง โครงสร้างเสริมทางสังคมทั้งหมดก็เปลี่ยนแปลงไป ดังนั้น การพัฒนาทางเศรษฐกิจและสังคม จึงเป็นสังคมที่รวมเอาทุกแง่มุมของมันเข้าด้วยกัน โดยมีฐานและโครงสร้างพื้นฐานโดยธรรมชาติ เป็นระบบที่ครบถ้วนสมบูรณ์
การก่อตัวต่อไปนี้มีความโดดเด่น ดั้งเดิม การเป็นทาส ศักดินา นายทุน คอมมิวนิสต์ แนวความคิดของการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อความคิด ทางสังคมวิทยาในด้านต่างๆ มีทั้งผู้สนับสนุนอย่างแข็งขันและฝ่ายตรงข้ามที่เข้ากันไม่ได้ ภายในกรอบแนวคิดนี้ เป็นไปได้ที่จะเปิดเผยบทบาท และความสำคัญของกิจกรรมทางวัตถุของผู้คน แต่ในขณะเดียวกัน แนวทางการก่อตัวตามศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ ไม่ได้คำนึงถึงปัจจัยที่ไม่ใช่เศรษฐกิจ
การพัฒนาสังคมอย่างครบถ้วน กระบวนการที่ตามมาของการพัฒนาทางประวัติศาสตร์ที่แท้จริง ยังเผยให้เห็นข้อจำกัดที่รู้จักกันดีของแนวคิดการก่อตัว ซึ่งอาศัยข้อสรุปจากข้อเท็จจริง ปรากฏการณ์ของชีวิตทางเศรษฐกิจและสังคม ของประเทศในยุโรปในศตวรรษที่ 19 กระบวนการที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ที่เกี่ยวข้องกับความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีของศตวรรษที่ 20 ได้เปลี่ยนโฉมหน้าของสังคมและมนุษย์ วิถีชีวิตและโลกทัศน์ของเขาอย่างสิ้นเชิง
ดังนั้นแนวทางอื่นในประวัติศาสตร์ จึงพัฒนาไปพร้อมๆกัน อารยธรรม ประเภทของระบบสังคมในแนวทางอารยธรรม ไม่ได้ดำเนินการบนพื้นฐานของพื้นฐานทางเศรษฐกิจ ดังเช่นในกรณีในการก่อตัว แต่อยู่บนพื้นฐานของพื้นฐานทางเทคนิคและเทคโนโลยี การก่อตัวทางเศรษฐกิจและสังคม ในประวัติศาสตร์ ยุคก่อนอารยธรรม ความป่าเถื่อนมีความโดดเด่น ซึ่งถูกแทนที่ด้วยอารยธรรม แบ่งออกเป็นช่วงเวลา เกษตรกรรม อุตสาหกรรม ข้อมูลและคอมพิวเตอร์
แนวทางอารยธรรม ประเภทและรูปแบบของครอบครัว ความสัมพันธ์เชิงนิเวศน์ รูปแบบการจัดองค์กรของชีวิตทางเศรษฐกิจ ชุมชนทางสังคม ชาติพันธุ์ จิตวิทยาสังคม สภาวะทางประชากรตามธรรมชาติของสังคม พื้นฐานทางเทคนิคและเทคโนโลยีของอารยธรรม ลักษณะทางชาติพันธุ์ และประวัติศาสตร์ของการพัฒนา การใช้แนวทางอารยธรรมเพิ่มพูนความรู้ด้านการพัฒนาสังคม ทำให้เป็นแบบ 3 มิติหรือหลายมิติ ดังนั้น แนวโน้มที่สำคัญของการพัฒนาทางประวัติศาสตร์
ซึ่งซ่อนอยู่ในแนวทางการก่อตัวจึงถูกเปิดเผย การเติบโตของการบูรณาการของระบบสังคม บทบาทและความสำคัญ ของความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี โอกาสและผลทางสังคม ของการทำงานและการพัฒนาของเทคโนสเฟียร์ ได้รับการเปิดเผยอย่างเต็มที่มากขึ้น การวิเคราะห์โดยตรงของพื้นฐานทางเทคนิค และเทคโนโลยีทำให้สามารถกำหนดพื้นฐาน สำหรับการเกิดขึ้นและการก่อตัวของรูปแบบทางประวัติศาสตร์ ของการจัดระเบียบเศรษฐกิจสังคม
ธรรมชาติ สินค้าธรรมชาติ สินค้าโภคภัณฑ์ สินค้าที่วางแผนไว้ เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่การพิจารณา เรื่องอารยธรรมจะเผยให้เห็นถึงการกำเนิด ลักษณะและแนวโน้มการพัฒนา ของชุมชนทางสังคมและชาติพันธุ์ต่างๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับ การแบ่งแยกที่ก่อตัวขึ้นในสังคม โดยรวมแล้ววิธีการทางอารยธรรมช่วยให้พิจารณาวัฒนธรรมได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น โดยคำนึงถึงองค์ประกอบ และความสัมพันธ์ขององค์ประกอบทั้งหมด มีแนวทางอื่นๆในการจำแนกประเภท
สังคมกลายเป็นประเพณี ที่จะกล่าวถึงความแตกต่างระหว่างสังคมสมัยใหม่ กับสังคมหลังสมัยใหม่ที่จะเข้ามาแทนที่ สังคมหลังสมัยใหม่ แนวโน้มได้พัฒนาและพัฒนา เพื่อเชื่อมโยงการเปลี่ยนแปลงทางสังคมไม่มาก กับความสัมพันธ์ทางวัตถุหรือฐานทางเทคนิคและเทคโนโลยี แม้ว่าจะรับรู้ถึงความสำคัญก็ตาม แต่ด้วยการเกิดขึ้นของสถาบันทางสังคมใหม่ๆ ที่เปลี่ยนความสัมพันธ์ทางสังคมหลายระดับของผู้คนอย่างรุนแรงเช่นสังคมโดยรวม ดังนั้น ในยุคของความทันสมัย
สถาบันจึงเกิดขึ้นซึ่งไม่มีการเปรียบเทียบในอดีต นั่นคือสถาบันการบริโภค หากการบริโภคก่อนหน้านี้มีอยู่ในช่วงเวลาหนึ่งของการผลิต ในปัจจุบันนี้มันจะกลายเป็นรูปแบบ ของการเชื่อมโยงทางสังคมทั่วไป ในสังคมอุตสาหกรรม บทบาทนี้เป็นของผลิตภัณฑ์ ซึ่งเป็นวิถีของพฤติกรรมที่กระตือรือร้นของผู้คน สะท้อนให้เห็นในระบบที่สมบูรณ์ ของคุณค่าทางวัตถุและจิตวิญญาณ ระบบสังคมไม่ต้องการคนงาน ผู้เสียภาษี ผู้ผลิตแต่ผู้บริโภคมากขึ้น
การบริโภคเป็นหน้าที่ที่ขาดไม่ได้ ของบุคคลเริ่มกำหนดแง่มุมที่สำคัญของชีวิตทาง สังคม สถานะและความหมาย ของการดำรงอยู่ของผู้คนมากขึ้น ปรากฏการณ์ของการต่อต้านวัฒนธรรมของเยาวชน ก็มีลักษณะเฉพาะเช่นกัน ซึ่งมักอยู่ในรูปแบบของการทำให้เป็นอัณฑะ เนื้อหาของปรากฏการณ์นี้เป็นการประท้วง ต่อต้านการวางแผนทุกรูปแบบ การปฐมนิเทศไปสู่ความสำเร็จตามเป้าหมายหรือค่านิยมใดๆ คุณสมบัติของการทำให้เป็นมลทิน ยังปรากฏอยู่ในการเคลื่อนไหวทางนิเวศวิทยาและสตรีนิยม
อ่านต่อได้ที่ >> กลไกการเคี้ยว การวินิจฉัยที่ใช้ใน กลไกการเคี้ยว จากการแพทย์
