โครงสร้างงาน สภาพการทำงานที่เป็นอันตรายชั้น 3 มีปัจจัยการผลิตที่เป็นอันตรายซึ่งเกินมาตรฐานด้านสุขอนามัย และส่งผลเสียต่อร่างกาย การทำงานและลูกหลานของเขา สภาพการทำงานที่เป็นอันตรายตามระดับของมาตรฐานสุขอนามัยที่มากเกินไป และความรุนแรงของการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของผู้ปฏิบัติงานแบ่งออกเป็น 4 ระดับของความเป็นอันตราย ระดับที่ 1 ชั้นที่ 3 สภาพการทำงานมีลักษณะ โดยการเบี่ยงเบนของปัจจัยที่เป็นอันตราย
ซึ่งทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการทำงาน ได้รับการฟื้นฟูตามกฎโดยมีการหยุดชะงักในการติดต่อกับปัจจัยที่เป็นอันตรายนานกว่า และเพิ่มความเสี่ยงที่จะเกิดความเสียหายต่อสุขภาพ ระดับที่ 2 ระดับของปัจจัยที่เป็นอันตรายที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงการทำงานอย่างต่อเนื่อง ซึ่งนำไปสู่กรณีส่วนใหญ่ที่เพิ่มขึ้นในการเจ็บป่วย ที่เกิดจากการประกอบอาชีพ ซึ่งแสดงออกโดยการเพิ่มขึ้นของระดับของการเจ็บป่วย ที่มีความทุพพลภาพชั่วคราวและประการแรกทั้งหมด
โรคเหล่านั้นที่สะท้อนถึงสถานะของอวัยวะ และระบบที่เปราะบางที่สุดต่อปัจจัยที่เป็นอันตรายเหล่านี้ การปรากฏตัวของสัญญาณเริ่มต้นหรืออาการไม่รุนแรง โดยไม่สูญเสียความสามารถในการทำงานอย่างมืออาชีพ รูปแบบของโรคจากการทำงานที่เกิดขึ้นหลังจากการสัมผัสเป็นเวลานาน มักจะหลังจาก 15 ปีหรือมากกว่า ระดับที่ 3 สภาพการทำงานที่มีปัจจัยที่เป็นอันตรายในระดับดังกล่าว ซึ่งผลกระทบที่นำไปสู่การพัฒนาตามกฎของโรคจากการทำงาน ที่มีความรุนแรงเล็กน้อย
รวมถึงปานกลางสูญเสียความสามารถในการทำงาน ในช่วงระยะเวลาของการจ้างงานการเติบโตของพยาธิสภาพเรื้อรัง รวมถึงระดับการเจ็บป่วยที่มีความทุพพลภาพชั่วคราวเพิ่มขึ้น ระดับที่ 4 สภาพการทำงานภายใต้รูปแบบที่รุนแรงของโรคจากการทำงาน โดยสูญเสียความสามารถทั่วไปในการทำงาน มีจำนวนโรคเรื้อรังเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ และการเจ็บป่วยในระดับสูงที่มีความทุพพลภาพชั่วคราว สภาพการทำงานที่เป็นอันตรายรุนแรง ชั้น 4
ซึ่งมีลักษณะตามระดับของปัจจัยการผลิต ซึ่งผลกระทบที่เกิดขึ้นระหว่างกะการทำงาน บางส่วนก่อให้เกิดภัยคุกคามต่อชีวิต ซึ่งมีความเสี่ยงสูงที่จะเกิดการบาดเจ็บ จากการทำงานเฉียบพลัน มาตรฐานด้านสุขอนามัยมีความสมเหตุสมผล โดยคำนึงถึงกะการทำงาน 8 ชั่วโมง ด้วยกะที่ยาวขึ้นในแต่ละกรณีความเป็นไปได้ใน โครงสร้างงาน จะต้องตกลงกับบริการกำกับดูแล ในด้านการคุ้มครองผู้บริโภคและความเป็นอยู่ที่ดีของมนุษย์ การทำงานในสภาพที่เกินมาตรฐานด้านสุขอนามัย
ถือเป็นการละเมิดกฎหมาย และเป็นพื้นฐานสำหรับการใช้สิทธิ์ที่กฎหมายมอบให้ โดยองค์กรกำกับดูแลเพื่อใช้บทลงโทษ สำหรับสภาพการทำงานที่เป็นอันตราย ปัจจัยการผลิตที่เป็นอันตรายเป็นปัจจัยของสิ่งแวดล้อม และกระบวนการแรงงาน ซึ่งผลกระทบต่อคนงานภายใต้เงื่อนไขบางประการ ความเข้ม ระยะเวลา อาจทำให้เกิดโรคจากการทำงาน ความสามารถในการทำงานลดลงชั่วคราวหรือถาวรเพิ่มขึ้น ความถี่ของโรคทางร่างกายหรือโรคติดเชื้อ
รวมถึงนำไปสู่การละเมิดสุขภาพของลูกหลาน ปัจจัยการผลิตที่เป็นอันตรายสามารถ ปัจจัยของธรรมชาติทางกายภาพ อุณหภูมิ ความชื้น ความเร็วลม การแผ่รังสีความร้อน การแผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้าและสนามแม่เหล็ก ที่ไม่ทำให้เกิดไอออน สนามไฟฟ้าสถิต สนามแม่เหล็กถาวร รวมถึงสนามแม่เหล็กโลก สนามไฟฟ้าและสนามแม่เหล็กของความถี่อุตสาหกรรม 50 เฮิรตซ์ การแผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้าของช่วงความถี่วิทยุ การแผ่รังสีแม่เหล็กไฟฟ้าของช่วงแสงรวมถึงเลเซอร์
รังสีอัลตราไวโอเลต เสียง อัลตราซาวนด์ อินฟาเรด การสั่นสะเทือน ละอองลอย ฝุ่นของการกระทำที่โดดเด่นของไฟโบรเจนิก แสงธรรมชาติขาดหรือไม่เพียงพอ เทียมแสงไม่เพียงพอ แสงสะท้อนโดยตรงและสะท้อนแสง การเต้นของแสง อนุภาคอากาศที่มีประจุไฟฟ้า ไอออนของอากาศ ปัจจัยทางเคมีรวมถึงสารบางชนิดที่มีลักษณะทางชีวภาพ ยาปฏิชีวนะ วิตามิน ฮอร์โมน เอนไซม์ การเตรียมโปรตีนที่ได้จากการสังเคราะห์ทางเคมี เพื่อควบคุมวิธีการวิเคราะห์ทางเคมีที่ใช้
ปัจจัยทางชีวภาพ การผลิตจุลินทรีย์ เซลล์ที่มีชีวิตและสปอร์ที่มีอยู่ในการเตรียมการ จุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรค เชื้อราและปรสิต ปัจจัยของกระบวนการแรงงาน สถานการณ์ เงื่อนไขที่กำหนดกระบวนการแรงงาน ความรุนแรงของแรงงานและความรุนแรงของแรงงาน ความรุนแรงของแรงงานเป็นลักษณะเฉพาะ ของกระบวนการแรงงาน สะท้อนถึงภาระเด่นในระบบกล้ามเนื้อและกระดูก และระบบการทำงานของร่างกาย หัวใจและหลอดเลือด ระบบทางเดินหายใจ
ซึ่งรับรองกิจกรรมที่สำคัญของร่างกาย ความรุนแรงของแรงงานกำหนดโดยโหลดแบบไดนามิกทางกายภาพ มวลของโหลดที่ยกขึ้นและเคลื่อนย้ายด้วยตนเอง จำนวนการเคลื่อนไหวของงานโปรเฟสเซอร์ต่อกะ ท่าทางการทำงาน ระดับความเอียงของร่างกาย การเคลื่อนที่ในอวกาศเนื่องจากกระบวนการทางเทคโนโลยี ความเข้มข้นของแรงงานเป็นลักษณะเฉพาะของกระบวนการทำงาน ซึ่งสะท้อนถึงภาระที่ครอบงำในระบบประสาทส่วนกลาง อวัยวะรับความรู้สึก
ขอบเขตทางอารมณ์ของผู้ปฏิบัติงาน ตัวชี้วัดที่บ่งบอกถึงความรุนแรงของแรงงาน ได้แก่ ภาระทางปัญญา ประสาทสัมผัส อารมณ์ ระดับความซ้ำซากจำเจของภาระงานและรูปแบบการทำงาน ปัจจัยการผลิตที่เป็นอันตราย คือปัจจัยของสิ่งแวดล้อมและกระบวนการแรงงาน ซึ่งอาจทำให้เกิดการเจ็บป่วยเฉียบพลัน หรือสุขภาพทรุดโทรมฉับพลันเสียชีวิต ขึ้นอยู่กับลักษณะเชิงปริมาณ และระยะเวลาของการดำเนินการ ปัจจัยการผลิตที่เป็นอันตรายบางอย่างอาจเป็นอันตรายได้
ในกรณีที่ด้วยเหตุผลทางเทคโนโลยีที่เป็นธรรม นายจ้างไม่สามารถรับประกันการปฏิบัติตามมาตรฐาน ด้านสุขอนามัยในสถานที่ทำงานอย่างเต็มที่ เจ้าหน้าที่ของหน่วยงานกลางในการกำกับดูแล การคุ้มครองสิทธิผู้บริโภคและสวัสดิการมนุษย์อาจอนุญาตให้ทำงานในสภาพเหล่านี้ได้ ในขณะที่ใช้อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลและจำกัด เวลาสัมผัสกับสารอันตราย ปัจจัยการผลิต ป้องกันเวลา ในเวลาเดียวกันพนักงานแต่ละคนต้องได้รับข้อมูลทั้งหมด
เกี่ยวกับสภาพการทำงาน ระดับของอันตรายผลกระทบด้านสุขภาพที่อาจเกิดขึ้น อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลที่จำเป็น ระบบการทำงานและการพักผ่อน มาตรการทางการแพทย์และการป้องกัน และมาตรการลดการสัมผัสกับอันตราย มาตรฐานด้านสุขอนามัยที่เกิน เนื่องจากลักษณะเฉพาะของกิจกรรมระดับมืออาชีพของพนักงาน และควบคุมโดยอุตสาหกรรม การกระทำระดับชาติหรือระดับนานาชาติ เช่น การทำงานของนักบิน นักดำน้ำ คนขับรถรางเป็นพื้นฐานสำหรับการใช้งาน
ระบบการพักผ่อน มาตรการคุ้มครองทางสังคมในวิชาชีพเฉพาะ ไม่อนุญาตให้ทำงานในสภาพการทำงานที่เป็นอันตราย ยกเว้นงานกำจัดอุบัติเหตุและงานฉุกเฉินเพื่อป้องกันสถานการณ์ฉุกเฉิน ในเวลาเดียวกัน การทำงานควรดำเนินการโดยใช้อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล และด้วยการปฏิบัติตามระบอบการปกครองชั่วคราว ที่ควบคุมสำหรับงานดังกล่าวอย่างเข้มงวด นำเสนอหมวดความเสี่ยงด้านอาชีพขึ้นอยู่กับประเภทงาน ขอบเขตระหว่างคลาสของสภาพการทำงานที่เป็นอันตราย
สอดคล้องกับค่าของตัวบ่งชี้ทางชีวการแพทย์ต่อไปนี้ ความผิดปกติของร่างกายและการกลายพันธุ์ทั่วไป ความเสี่ยงสัมพัทธ์มากกว่า 5 การเร่งอายุและอายุสั้น 10 ปีขึ้นไป ความเสี่ยงที่จะเสียชีวิตจากการประกอบอาชีพมากกว่า 7 ควรเน้นว่าอุดมการณ์ความเสี่ยงในการทำงานมีประวัติโดยย่อ หลายประเด็นในการกำหนดขนาดของความเสี่ยงด้านอาชีพ จำเป็นต้องมีการพัฒนาแนวทางระเบียบวิธีปฏิบัติ และนำไปปฏิบัติในชีวิตจริงในภายหลัง
ในเรื่องนี้เมื่อกำหนดเกณฑ์ สำหรับการสร้างระบบแบบมืออาชีพ และผลประโยชน์การเกษียณอายุก่อนกำหนด สำหรับคนงานที่ทำงานในสภาพการทำงานที่เป็นอันตราย จัดให้มีการลาเพิ่มเติมและชั่วโมงการทำงานที่สั้นลง การจ่ายเงินเพิ่มเติมสำหรับการทำงานในเงื่อนไขเหล่านี้ การจัดหาอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล กล่าวคือในการก่อตัวของระบบการคุ้มครองทางสังคม แนวปฏิบัติใช้เป็นเครื่องมือหลัก ควรเน้นว่าการประกันภาคบังคับต่ออุบัติเหตุและโรคจากการทำงาน
ซึ่งเปิดตัวใน 2000 เป็นกลไกใหม่ของการบริหารความเสี่ยงด้านอาชีพ วัตถุประสงค์ของการประกันภัยในกรณีนี้ คือผลประโยชน์ของบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียสุขภาพ ความทุพพลภาพทางวิชาชีพ หรือการเสียชีวิตของพวกเขา การประกันภัยทำได้โดยการจ่ายผลประโยชน์ทุพพลภาพชั่วคราว จ่ายประกันครั้งเดียวและรายเดือน และชำระค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมสำหรับการฟื้นฟูสมรรถภาพทางการแพทย์ สังคมและวิชาชีพ รวมถึงค่าใช้จ่ายสำหรับการรักษาพยาบาลเพิ่มเติม การรักษาในโรงพยาบาล
บทความที่น่าสนใจ : กระท่อมก้านเขียว ให้ความรู้เกี่ยวกับสายพันธุ์กระท่อมก้านเขียว
